بررسی اثر پروبیوتیک ها بر جذب فلزات سنگین

سابقه و هدف: توسعه فعالیت های صنعتی اخیر منجر به افزایش فلزات سنگین آزاد شده به اتمسفر، آب و خاک شده است. این فلزات به دلیل ماهیت سمی، جایگزین فلزات ضروری موجود در جایگاههای اتصال شده و به سلول و فرآیندهای سلولی آسیب می رسانند. از این رو، در این مطالعه مروری به بررسی اثر پروبیوتیک ها بر امکان جذب و خارج کردن فلزات سنگین پرداخته شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مروری با استفاده از واژه های کلیدی فلزات سنگین و پروبیوتیک ها در بانک های اطلاعاتی Pubmed،Scopus  و Web of Science صورت گرفت. مقالات مربوط به سال های 2000 تا 2017  انتخاب شدند. یافته­ ها: در این تحقیق 45 مقاله مرتبط یافت شد. میکروراگانیسم ها با داشتن استراتژی تقابل برای تغییر عناصر به موادی کم ضررتر از طریق اتصال داخل یا خارج سلولی از واکنش های نامطلوب در سلول های میزبان جلوگیری کرده و قادرند آن ها از سیتوزول سلول خارج کنند. پروبیوتیک ها نشان داده اند که از طریق اتصال به فلزات سنگین، می توانند میزبان را ازجذب آن ها محافظت کنند. پروبیوتیک ها از طریق سه مکانیسم اصلی شامل: واکنش تبادل یونی با پپتیدوگلیکان، رسوب از طریق واکنش های هسته ای و ترکیب با لیگاندهای اکسیژن و نیتروژن به فلزات سنگین متصل شده و میزبان را از اثرات سمی آن ها محافظت می کنند. نتیجه گیری:  بر اساس نتایج این مطالعه در درمان مسمومیت با فلزات سنگین با توجه به پتانسیل پروبیوتیک ها در جذب زیستی، به منظور کاهش سمیت فلزات سنگین می توان از پروبیوتیک ها استفاده کرد